De Sint-Augustinuskerk
In december 1899 wordt de heer Busselot, kapelaan van Ukkel, belast met de bouw van een parochiekerk Sint-Augustinus op het Hoogte Honderdplein. De afbakening van de parochie vormt echter een probleem wegens talrijke reacties van de omringende parochies.
Desalniettemin wordt de eerste steen van een kapel en een pastorie op 3 mei 1900 ingezegend door de deken van Ukkel, niet ver van de vroegere « Galdgenberg » of « Colline de la Potence », waar van de 13e tot de 18e eeuw de galgen stonden.
Op 22 oktober 1900 wordt de Sint-Augustinuskapel ingehuldigd op de plaats waar nu de Sint-Augustinusschool staat, met de heer Busselot als pastoor. Deze gebouwen, die op het persoonlijke eigendom van de heer Alexandre Bertrand staan, trekken veel bewoners aan die zich in de wijk vestigen.
Vanaf 1908 stelt de « Société Anonyme des Villas de Forest » een groot terrein ter beschikking om er definitief een grote kerk te bouwen in het midden van een rond plein, waarop acht verkeerswegen in stervorm uitkomen. De toren moet zich precies in het centrum van deze rotonde bevinden, die het hoogst gelegen is in Brussel.
Op 23 juni 1914 keurt de kerkfabriek de definitieve bouw van een nieuwe kerk, in Byzantijnse stijl, goed.
Ondanks het feit dat het oorlog is, staan de gemeenteraad en de Duitse regering toe dat de grondwerken uitgevoerd worden en de fundering gelegd. De goedkeuring wordt in 1916 weer ingetrokken en de werken vallen stil.
In juli 1931 deelt de kerkfabriek aan Kardinaal Van Roey mee dat zij de bouw van de kerk wil voortzetten.
Om overduidelijke financiële redenen wordt de jonge architecten Guianote en Wateyne gevraagd nieuwe plannen voor een betonnen gebouw, een nieuw en zeer goedkoop materiaal, op te stellen.
Op 2 april 1933 worden de oude funderingen, de eerste steen van het nieuwe bouwwerk en de lokatie ingezegend door de deken van Ukkel. Op 25 maart 1935, een paasmaandag, wordt de nieuwe kerk ingezegend.
Het gebouw wordt om financiële redenen en wegens de tweede wereldoorlog pas net voor 1950 voltooid, met materiaal van matige kwaliteit. De nieuwe klokken – de oude waren door de Duitsers meegenomen – worden op 22 oktober 1950 ingezegend.
De toren, waarvan de binnenkant open is en zichtbaar vanaf de hoofdbeuk, heeft een panoramisch platform op 34 m hoog, het kruis bovenop de toren bevindt zich 55 m boven het plein. Maar in het begin van de jaren ’80 moet de binnenkant van de toren afgesloten worden om te voorkomen dat de gelovigen stukken beton op hun hoofd krijgen!
De kerk, die nooit volledig was afgewerkt, raakt in verval: het beton barst, het ijzerbeslag roest, de glas-in-loodramen raken beschadigd door hun raamwerk.
Wegens het originele ontwerp van het gebouw en de groeiende belangstelling voor de jugendstil wordt het gebouw op 8 augustus 1988 beschermd door de Commissie voor Monumenten en Landschappen. Dat betekent dat de gemeente financieel moet bijdragen aan het onderhoud, terwijl zij wilde dat het gebouw afgebroken werd om de metro tot daar te kunnen laten doorlopen, op verzoek van de MIVB.
Na lange onderhandelingen gaat in 1996 een diepgaande renovatie van de kerk van start, die twee jaar in beslag zal nemen.
De Sint-Augustinuskerk is nu mooi lichtgeel en verkeert in goede staat – een blikvanger in het Brusselse landschap!
